Nicaragua

Nicaragua

vrijdag 25 november 2016

Routemap.

Rondrit door Nicaragua.

Parcours doorheen Nicaragua.
Managua Airport
Granada
Ometepe Island
Granada
Masaya
Matagalpa
Esteli
Las Penitas
Chichigalpa Rum Factory
Leon
Managua

Parcours in Panama.

Parcours in Panama.
Panama City
Fort San Lorenzo
Portobello
Panama kanaal
Embera stam en Gamboa

dinsdag 22 november 2016

Dag 15 & 16: Panama --> Brussel.

Panama - Newark - Amsterdam - Brussel 
Niets kan blijven duren. Zoals aan alles, komt ook een einde aan de rondreis doorheen Nicaragua en Panama. We hebben in 7 hotels gelogeerd en vijf vluchten op ons actief. Om terug tot thuis te geraken, nog 2 vluchten, en 2 busreizen.
Verloop van onze thuisreis:
  • Vertrek Panama City Hotel Tryp                         06.00 - 06:30
  • Vlucht: Panama City -> Newark                         10:00 - 14:50
  • Vlucht: Newark      -> Amsterdam                     18:10 - 07:10 (+ 6 uur tijdverschil) Volgende dag.
  • Autobus Amsterdam --> Antwerpen/Berchem.  08:20 - 10:30
  • Taxi - Berchem Antwerpen.  --> Home              10:30 - 10:45
Transfer hotel naar Panama Airport.
Om 06.00 uur is de afspraak om vanuit het hotel te vertrekken naar de vlieghaven van Panama City. Het is een goede 24 km en ook 25 minuten vanuit het hotel tot de vlieghaven. Het is tijd om te vertrekken, de regen valt overvloedig uit de lucht op deze voormiddag.
Route Panama Centrum -> Airport
Panama - Newark
Onze vlucht gaat de lucht in om 10:00 uur, om 4 uur en 50 minuten later te landen in Newark. Het is een B737-800/900 van United Airways, zetelverdeling 3 - 3. Newark ligt in de staat New Jersey. Het instappen was gebeurt om 09 uur, maar door een klein technisch onderhoud, zijn we een half uur later vertrokken. Om 10 uur i.p.v. 09:30 uur. United blinkt niet uit met hun service. Zeer royaal: 2 kleine speculaasjes gekregen als ontbijt. Lekker om 6 uurtjes te overbruggen. Gelukkig waren het er van Belgische kwaliteit, nl. Lotus. En ook water naar believen.

Newark Airport: Kafka ten top!
"Americans first." Het is een kreet die luid klinkt en met Donald T. nog erger zal worden. In Newark is er geen transfer in de luchthaven mogelijk! We moeten eerst in de VS binnen gaan. Dat is een helse job. Al de residents van de VS kunnen de controle vlot doorlopen. Ongeveer 200 niet VS residents hebben één balie ter beschikking. Dit om 200 personen binnen te laten. Elke passagier moet een foto laten nemen, vingerafdrukken van beide handen, van de duimen, en enkele stempels. Een procedure die 5 minuten per persoon in beslag neemt; na 1 uur waren er ongeveer een 20 personen geregistreerd. Toen alle VS burgers binnen waren mochten wij aan de beurt! Vervolgens de bagage ophalen en iets verder terug op een andere band zetten. Dan nog extra security. om terug buiten de VS te emigreren. Kafka ten top!

Newark - Amsterdam
Een vol vliegtuig om vanuit de VS naar Europa te vliegen. Het is een vlucht van 7 uur in een Boeing B757-200 voor een afstand van 5.900 km. Het is in feite een overbrugging van meer dan 13 uur. Ook wegens het tijdsverschil van 6 uur tussen de VS en Europa. Zetelverdeling: 3 - 3. Nog eventjes afwachten in Amsterdam of de bagage er bij was. We hadden die het laatste gezien in Panama. En tot onze grote vreugde, ze kwamen vlot op de band. Het vertrek om 18.10 uur en aankomst in Amsterdam om 07:10 uur de volgende dag.

Amsterdam - Berchem/Antwerpen - thuis.
De autobuschauffeur bracht ons van Amsterdam tot in Berchem/Antwerpen. Verder per taxi naar huis.
Amsterdam - Berchem - Schoten

zondag 20 november 2016

Dag 14: Embera stam - Inlandse bevolking.

Laatste dag van Panama en van de rondreis.
Aan alles komt een einde. Niets blijft duren. Morgen is onze terugvlucht naar België voorzien. Op onze laatste volledige dag in Panama wordt er een inheemse stam bezocht. Na enkele dagen waarbij we zeer vroeg moesten opstaan, kunnen we vandaag het iets rustiger aan doen. We vertrekken om 08.30 uur richting het noorden van Panama. We maken kennis met de inheemse bevolking: de Embera stam.

Fruit in Panama.
Op onze rit naar het woongebied van één der Embera stammen wordt onderweg fruit gekocht. Alle soorten tropisch fruit kan men aan stalletjes langs de route kopen.
Hilda bezig met het kiezen en keuren van het fruit.
Ananas, naranjas, bananen, papayas als toegangsticket tot de stam. Na 1,5 uur bereiken we het riviertje waar een kano op ons ligt te wachten.
Hilda met strikte instructies hoe het moet gebeuren.

Appelsienen gekocht.
Terug naar de oorsprong, Embera inheemse stam.
Het ligt wat afgelegen, het woongebied van de Embera indianen in het oosten van Panama. het is ergens een lastige regio, zo in de buurt van de grens met Colombia, waar er nog drugsmokkelaars zouden te vinden zijn. Wij kunnen zo ver niet gaan. Er is een leefgemeenschap, de Embera van 22 families, met een 100 inwoners die zich gevestigd hebben, in het Chagres junglegebied niet al te ver van Panama City vandaan. De meeste dorpen liggen diep in de jungle en de Embera indianen bereikt men per houten kano. Het transport gebeurt hier allemaal per bootjes.
Twee mannen van een Embera stam komen ons ophalen om via de Gatun rivier naar hun dorpje te varen.
Het is onduidelijk waar de oorsprong ligt van deze bevolking. Ze hebben een reservaat gekregen van de staat Panama waar ze op hun traditionele levenswijze blijven leven. In Panama zijn er 7 reservaten die toegewezen zijn aan de inheemse stammen. Hun leefomstandigheden zijn niet gemakkelijk. Ze halen wat inkomsten uit het toerisme. Hun taal, cultuur, tradities, dorpen en leefstijl zijn nog steeds deze van eeuwen geleden. Ze zijn trots dat ze dankzij de inkomsten uit het toerisme, hun levenswijze kunnen behouden.
Mooie hutten van deze stam.
Gatun rivier.
We varen een half uurtje op de Gatun rivier tot aan het Embera Quera, het inheemse dorpje. We worden zeer hartelijk ontvangen. Met gezang en een handdruk van alle vrouwen en al de mannen.
Ze dragen traditioneel een lendendoek en lopen blootsvoets. Verder staan zij bekend om de beschilderingen van hun lichaam en de goede kwaliteit van hun handnijverheid.
Verwelkoming door de vrouwen.

Welkommuziek door de mannen.
De baas van het dorp heet ons welkom en laat de verdere uitleg doen door de onderbaas. Deze mensen schilderen hun lichaam ter versiering en men begint er zeer jong aan.
Kindje wordt reeds op zeer jonge leeftijd beschildert.
De vrouwen maken de vis en de bakbananen klaar. De tilapia vis wordt klaar gemaakt op een manier die de bereidingen in de restaurants overtreft.
Het fruit wordt ons aangeboden.

Meisje aan het werk in de keuken.

Jonge moeders met jun jonge kindjes.

Puntzakjes met onze maaltijd: tilapia vis en bakbananen.
Van bananenbladeren wordt een puntzakje gemaakt en we krijgen ons middagmaal aangeboden. Traditioneel wordt er nog een dans opgevoerd. Het is 13.00 uur en we vertrekken op dezelfde manier zoals we gekomen zijn.
Terug naar onze bekende wereld.
Gamboa National Park.
Midden in deze jungle is er nog een overgebleven Amerikaanse resort. Het Gamboa Nationaal Park. De voorzien boottocht op het Gatunmeer wordt geskipt. We hebben reeds voldoende van de natuurlijke schoonheid van de tropische jungle kunnen genieten. Het is ondertussen 15.45 uur geworden en tijd om terug naar de stad te rijden. Om 16.30 uur is het bezoek van Panama dan ook volledig afgesloten.
In het Gamboa resort.

Parcours naar Embera stam.
Terug naar huis.
Morgen hebben we onze terugvluchten. Dit keer van Panama City via Newark - New Jersy naar Amsterdam. Wegens het uurverschil van 6 uur en de lange afstand hopen we dinsdagochtend thuis te komen.
Niets kan blijven duren. Zoals aan alles, komt ook een einde aan de rondreis doorheen Nicaragua en Panama. We hebben in 7 hotels gelogeerd en vijf vluchten op ons actief.

zaterdag 19 november 2016

Dag 13: Panamakanaal, de route die de wereld veranderde.

Naar het belangrijkste kanaal ter wereld.
De excursie om het beroemdste kanaal ter wereld te bezoeken is strikt geregeld. Vandaag nog een half uurtje vroeger op dan gisteren. Verzameling om 06.00 uur in de lobby van het hotel. De boten die de excursie doen zijn aan een strikt schema, slots genoemd, gebonden. Vanaf 06.00 uur tot 15.00 uur vaart men in de richting Pacific Ocean naar de Caribische richting. Het is met de bus een 25 minuten rijden tot aan de boot die door het kanaal, met ons aan boord, zal varen. Het weder is in de ochtend iets minder mooi. Een beetje regen het eerste uur. Maar, zonder regen is de doortocht door het kanaal onmogelijk. Het water van de regen dient om het Gatun meer te vullen. Om 07.10 kan onze boot vertrekken.
Bij het naderen van de brug Las Americas, nog voor de sluizen.
Het duurste kanaal ter wereld.
Het Panamakanaal werd 102 jaar geleden in gebruik genomen. De bouw heeft, gespreid over 2 periodes, 32 jaar geduurd. Het kanaal verbind de Atlantische Oceaan met de Grote of Stille Oceaan. Door drie sluizenconstructies worden de schepen tot 26 meter boven zeeniveau getild.  Dagelijks passeren er 40 schepen door het kanaal. We bezoeken de kunstwerken langs de Pacific Ocean kant.
Puente Las Americas. De verbinding tussen noord en zuid Amerika.
Het kanaal is 82 km lang en heeft een minimale diepte van 12 m. Het kanaal heeft 3 sluizen complexen: de Miraflores-sluizen, de Pedro Miguel-sluizen en de Gatún-sluizen. Elke kolk is 305 m lang en 34 m breed. Vrijwel alle schepen die bestaan kunnen erdoor. De grootste toegelaten schepen – Panamaschepen genoemd – zijn 32 m breed en 294 m lang. Vanuit de Pacific Ocean zijn er de volgende kunstwerken.
  • Miraflores sluizen.
  • Miraflores meer.
  • Pedro Miguel  sluizen
  • Gaillard Cut.
  • Gatun Lake
  • Atlantic of Gatun sluizen.
Profiel van het kanaal.
Pacific Ocean.
Bij het afvaren wordt eerst een stukje op de Pacific Ocean gevaren. De wind maakte dat de boot nogal heftig zwalpte. Dat is volstrekt normaal op zee, en buiten enkele lui die omsloegen, geen enkel probleem voor ons.
Tussen Puente Las Americas en de Miraflores sluizen.
Door de kanaaltoer-organisatie is er een ontbijt voorzien. We zijn tenslotte al van 05.30 uur op en met enkel een koffie vertrokken.
Op de boot wordt er een ontbijt aangeboden. We zullen er ook maar van eten.
Condities om op het Panama Kanaal te mogen varen.
Elke boot, of het een olietanker is of een plezierboot moet aan 3 voorwaarden voldoen om op het kanaal toegelaten te worden. Ooit heeft er iemand al zwemmend het kanaal afgezwommen, tegen betaling. Nu is dat niet meer toegelaten. Eventuele kandidaten zetten het maar uit hun hoofd. De 3 voorwaarden zijn de volgende:
  1. Money. Het kost een pak poen om op het kanaal toegelaten te worden. 24 uur te voren betalen. Afhankelijk van de grootte en de lading. Het kan gaan tot 1 miljoen dollar voor grote schepen. Ons toeristenbootje dient 2.000 US$ voor een enkele doorvaart te betalen. We zijn met 58 personen aan boord. Dus, niet goedkoop.
  2. Pilot. Elke boot moet een pilot aan boord nemen, een loods in het correcte vlaams.
  3. Boat condition. Elke boot moet zeewaardig zijn. Geen enkele risico wordt genomen om te verhinderen dat een boot in stukken zou breken. De kosten bij hindering van de scheepvaart zijn gigantische verliezen voor de kanaalauthoriteiten.
Luisteren naar de gids aan boord met allerlei informatie.
Kanaaluitbreiding.
Na de zogenaamde verbreding zijn er 2 toegangen, nl de oude of de originele, en de nieuwe sluizen. Onze boot volgt de oude sluizen sedert 1914 in dienst.

Miraflores sluizen.
Een absolute sensatie en een van de topattracties van Panama-stad vormen de sluizen van Miraflores.
Locks worden ze genoemd. Na de afvaart vanuit Panama City via de Pacific Ocean, komt het schip bij de Miraflores-sluizen. In deze sluizen worden de schepen in 2 trappen met 16,5 op (of neer) neer gelaten.
Enorme sluisdeuren van de Miraflores locks. 1ste trap.
In het eerste lock van de Miraflores locks.
Na de eerste trap, komen we in de 2 de sluis. Hier zijn er dubbele sluisdeuren voor veiligheidsredenen.
Dubbele sluisdeuren.
Miraflores meer.
Dit is het kleinste van de meren die op de route van de scheepvaart ligt. het geeft verbinding tussen de Pedro Miguel sluizen en de Miraflores sluizen. Het is een 2 km lange verbinding tussen de twee sluiscomplexen.
In het Miraflores lock/sluis.
Pedro Miguel sluizen
Een schip dat vanaf de kant van de Pacifiic Ocean het kanaal nadert, komt als eerste door de Miraflores-sluizen (2 trappen) en vaart daarna door het kleinere Miraflores lake naar de Pedro Miguel sluizen. Hier is er 1 trap. Het is een 9,5 meter hoogteverschil dat de sluis overbrugt.
Jean, Gert, Arlette, ik, Anita.
Hoe de sluizen werken.
De sluizen werken op een heel speciale manier. Als er een schip het kanaal binnenvaart wordt het schip vast gemaakt aan locomotieven. Die locomotieven noemen ze muildieren. Ze rijden allebei aan een kant van het schip op een smal spoor.  Die locomotieven trekken het schip door de sluizen. Dit op zodanige manier dat de schepen niet tegen de dokwanden schuren.
De muilezels, mules, trekken de boten in de sluizen.
Bij elke passage stroomt er wel 190.000 ton zoet water de zee in! Het systeem van de sluizen wordt aangedreven door niets anders dan de druk van zoet water, opgewekt door de zwaartekracht. Het water uit het Gatún-meer of het Miraflores-meer vult de sluizen en brengt de schepen omhoog.
In de Pedro Miguel locks.
Gaillard Cut.
De uitgraving was één der belangrijkste werkzaamheden voor het kanaal. De uitgraving door een heuvelrug die de waterscheiding tussen de Atlantische en de Stille Oceaan realiseert.  Er werd hier een enorme vallei door de heuvelrug gegraven. Er diende een 14 km lang kanaal gegraven te worden door rotsachtige grond in een bergachtig gebied. Dit kanaal verbond het kunstmatig Gatun meer met de Pedro Miguel en Miraflores sluizen.
Centennial Bridge, sedert 2004 voor een 2de verbinding tussen de 2 continenten, noord en zuid Amerika.
Deze 2de brug dient om de oude Las Americas brug te ontlasten. Ze is gelegen 15 km ten noorden van de 1ste brug en is dichtbij de Pedro Miguel sluizen en de Gaillard cut.

Gatun Lake.
Na de passage door de Miraflores locks, de Pedro Miguel locks en de Gaillard cut, bereikt men het Gatun lake. Dan is het nog een 38 km lange tocht tot de Atlantic (Colon) locks. Dit meer ligt 26 meter boven zeeniveau. Het wordt gevoed door het water dat komt van de Chagres rivier. We varen tot halverwege het Gatun Lake. Hier worden we van boord gelaten om met de autobus terug te rijden.
De boot die ons door de sluizen en door her kanaal voerde.
Terug naar Panama City.
Het is iets na de middag, 12.15 uur, dat de boot aanmeerde. Een kwartier later bracht de autobus ons dan terug naar de stad. Nog even een ommetje op voorstel van Emiel tot de Puente Las Americas.
Las Americas brug.

Las Americas brug.
Panama City.
We logeren in het Tryp Centre hotel.
Tryp hotel.
Stadsrondwandeling.
We zijn rond 14.00 uur terug op ons vertrekpunt in het hotel. Dan nog een vrije namiddag. Hiervan nog even een wandeling door de stad. Het enige dat er te bezien viel: de kathedraal en vele hoge buildings. Panama City heeft na New York en Chicago, de 3de meeste hoge buildings per km2.
Kathedraal van Panama City.

Boulevard aan de zeekant.

Traject door het kanaal en terug met de bus.

vrijdag 18 november 2016

Dag 12: Naar het oosten - Caribische zeekant.

Dagprogramma.
We steken het land over, richting noorden, naar de andere zijde, van Panama. Naar Colon, San Lorenzo en Portobelo aan de Caribische zee. Van oceaan tot oceaan is het een afstand van 100 km. De dagschema's blijven min of meer identiek. Dit wil zeggen, vroeg uit de veren om vroeg te kunnen vertrekken. Het vertrek van het dagprogramma is voorzien om 06.30 uur. Dus een half uur eerder de bel laten afgaan. Veel nachtrust was er dus niet bij. Enfin, we zijn er om een heel programma af te werken, en we zullen wel rusten als we terug thuis zijn.
Om 06.30 vertrokken met de bus, en 15 minuten later in het treinstation.
Panama Canal Railway 
We vertrokken om 07.15 om een uur later toe te komen in Colon. Tijdens de rit een koffie en pakketje snacks en veel andere bezoekers.
Trein in het station te Panama City.
Panama Canal Railroad.
Vanuit Colon aan de Caribische Zee naar Panama-City werd een spoorweg aangelegd, 60 jaar vooraleer het kanaal werd gegraven. Later werd de spoorlijn gebruikt om het transport tijdens de bouw van het kanaal te vergemakkelijken. De bouw ervan was minstens zo'n huzarenstukje als het graven van het kanaal 60 jaar later. De spoorlijn werd gebruikt door de goudzoekers die tijdens de goldrush een snelle en veilige tocht naar Californië verkozen. De route loopt over 86 km vanuit Colon aan de Atlantische Oceaan tot Panama aan de Pacific oceaan.
Treintraject tussen Colon en Panama-City.
De treinrit verliep naast het kanaal, het meer en een jungle-achtige natuurgebied. Hier en daar de grote boten op hun tocht door het kanaal.
Schepen varen doorheen het kanaal.

In de Panama Canal Train.
Colon sluizen.
Aan de kant van de Caribische zee is er het sluizencomplex van Colon. Bij de uitbreiding van het kanaal is er een tweede sluizencomplex gebouwd. Om naar San Lorenzo te rijden dienen we eerst over de gigantische sluisdeuren van de nieuwe sluis te rijden.
Nieuw sluizencomplex.

Containerschip heeft de sluizen van Colon verlaten , richting Pacific Ocean.
In de toekomst zal dit vermeden worden. Men bouwt een gigantische brug over de toegangsroute tot het kanaal.
Brug in opbouw over de toegang naar de sluizen langs de Caribische zee.
De oude sluis is afgesloten voor een of andere reden. Resultaat: terugkeren en een tweede keer over de sluisdeuren van het nieuwe complex.

Ferry 
Het is niet mogelijk om het kanaal, of de sluizen, over te steken. Als oplossing is er een ferrydienst. Hiermede kan men langs de Caribische zee, de toegang tot het kanaal overvaren.
Enkelen van de groep op de ferry. In de achtergrond een schip naar de oudere sluizen.

Op de ferry. Achter rechts, de oude sluis. Links de toegang naar de nieuwe sluizen.

Op de ferry. Achteraan de brug in aanbouw.
 Na de ferry overtocht is het iets rond 09.30 uur. en kunnen we verder richting San Lorenzo.
Ferry, met zicht op de sluizen.
Fort Sherman.
Het is een ware tocht door de jungle richting Fort Sherman en Fort Lorenzo. De yankees hebben tijdens hun verloren oorlog in Vietnam, hier een jungle nagebouwd met geïmporteerde planten. Dit om hun soldaatjes te leren overleven in de jungle. Halverwege is er een verlaten complex, genoemd Fort Sherman. het geeft een verlaten desolate en triestige aanblik. In de jaren zestig was hier het Jungle Operation Training Center gevestigd. Een legendarische plek waar Amerikaanse soldaten hun jungletraining kregen voordat ze naar Vietnam vertrokken. Leuk zijn de Coati Mundi beestjes die er leven en die komen schooien om aandacht.
Coati Mundi

Coati Mundi
San Lorenzo Fort.
Hoog boven de monding van de Rio Chagres liggen de resten van een der belangrijkste Spaanse verdedigingswerken aan de kust van Caribische Zee: Castillo de San Lorenzo. Dit fort is gebouwd om de toegang tot de handelsroute naar Panama-stad te bewaken.
Absoluut geweldig uitzicht over de Caribische zee bij Fort San Lorenzo.
Door vijandelijke schepen en Engelse admiraals werden er plunderingen georganiseerd en het fort in brand gestoken. De fundamenten zijn nog te bezoeken en het is een absoluut uitzicht over de Caribische kust, met het groene woud en de riviermonding. Sinds 1997 maakt de door Unesco op de werelderfgoedlijst geplaatste ruïne deel van het nationaal Park San Lorenzo.
San Lorenzo Fort hebben we gezien.
San Lorenzo Fort: de kanonnen.

Ferry.
Om 11.00 uur hebben we het gezien en keren we terug naar de ferry om de overtocht in omgekeerde richting te maken.

Portobelo aan de Caribische zee.
Toen Christoffel Columbus hier binnenvoer, was hij onder de indruk van de natuurlijke schoonheid en ligging aan de baai dat hij deze plaats doopte tot Porto Belo - Mooie haven. Volgens verschillende bronnen was dat in 1492 of in 1502. Wegens de strategische locatie met een goede bescherming door de heuvels aan beide kanten van de baai en het redelijk diepe water groeide de haven uit tot logistiek centrum op belangrijke handelsroutes.
Natuurlijke baai van Portobelo. Het restaurant is aan de baai gelegen.
Lunch in Casa Congo in Portobelo.
Het is nog een ritje van een uur vanuit Colon langs de prachtige kustlijn van de Caribische zee tot Portobelo.
Lunch in Casa Congo te Portobelo.

Restaurant Casa Congo in Potobelo.
Portobelo.
Kapers en ambitieuze admiraals vielen de stad herhaaldelijk aan. Om plunderingen te voorkomen werden er stenen verdedigingsmuren en uitkijktorens gebouwd. De tand der tijds heeft zijn sporen nagelaten. Wat nu rest, zijn de dikke muren, ruïnes van uitkijktorens en kanonnen. Er is een goede DVD met wat geschiedenis over de aanvallen, zeerovers, piraten, Spanjaarden en lokale bewoners die mede de geschiedenis van Portobelo bepaald hebben.
Portobelo baai.

Portobelo, het dorpje.
Christo Negro.
In de Iglesia de San Felipe staat het beeld van de Christo Negro, de Zwarte Christus, die door de Panamezen net zo wordt vereerd als de Maagd van Lourdes. De gebeden tot de Zwarte Christus werden verhoord en zou Portobelo gespaard hebben van een cholera epidemie.
Christo Negro - Zwarte Christus
Jaarlijks, op 21 oktober, gaan er gelovigen te voet van Colon naar Portobelo. Als boetedoening kruipen de gelovigen op handen en voeten kilometers ver over de straat naar de kerk. Ook krijgen ze heet kaarsvet op de rug gedruppeld, maar ze kruipen ongestoord verder.

Rit naar Panama City. 
De terugkeer is deze keer met de autobus. Het is van Portobelo, naar Colon en zo naar Panama City. Een daguitstap van bijna 12.00 uur. Aankomst in hotel, iets na 18.00 uur.
Traject: Panama City-Colon-San Lorenzo-Portobelo.