Dag 9: Léon.

Land of the Rum.
De inwoners van de provincie Leon, en bij uitbreiding, alle Nicaraguanen, beweren dat zij de beste rum ter wereld fabriceren. Hoog tijd om dat eens te verifiëren. Niets zonder inspanning. Ontbijt vanaf 06.30 uur, het vertrek met de autobus is gepland om 07.30 uur. Het bedrijf Flor de Cana, ligt een 30 km buiten Leon, richting Honduras. Maar niet zo ver! We rijden via de NIC-12, dewelke men hier een drukke weg noemt. Ze hebben nog nooit gehoord van de lelijkste straat van België: den A12. Dat is nog eens een drukke baan.  Het is 30 km rijden en neemt 40 minuten tijd in beslag.

Leon, het hotel El Convento.

San Cristobal.
Wegens het (weeral) schitterende weder hebben we een prachtig uitzicht over de vulkaan: San Cristobal langs onze rechterzijde. De vulkaan schittert met een mooie witte rookpluim er bovenuit.

Vulkaan San Cristobal

Flor de Cana.
Vrij vertaald: bloem van de suikerriet. We zijn tamelijk vroeg, maar beter te vroeg dan te laat.  Om de rondleiding te starten, niets beter dan een welkomstdrink. Vroeg in de ochtend: 09.00 uur en we zijn al aan de drank. Niet erg, een bekertje met een mix van drie fruitsappen, een beetje rum van 10 jaar oud met een klodder ijs: Macua genoemd.

Ontvangst aan de ingang van het bedrijf Flor de Cana.

We zijn niet alleen, nog wat Italianen uit Turijn en een koppel uit Texas om ons te vervoegen. Het bedrijf, Flor de Cana, is opgericht op het einde van de 19de eeuw door Italiaanse immigranten. We krijgen de gelegenheid om een geleid bezoek te brengen aan het bedrijf Flor de Cana rumfabriek gerund door de  Pelas familie sinds 1890 waar er rum geproduceerd wordt.

Sterke drank van 35° vol., rond 09.00 uur in de ochtend voor sterke jongens.

De suikerrietvelden en de distillatie installatie zijn evenwel niet te zien. Deze liggen 5 km hier vandaan. In een introductiefilm wordt het productieproces uitgelegd. We worden ingelicht over de oogst, melasse bereiding, fermentatie, distillatie, het verouderen, en hun inspanning voor het beschermen van het milieu en hoe goed de eigenaars voor hun personeel zorgen. Tja.

HOBO aan de originele transportlocomotief.

Proeverij.
Waar iedereen op zat te wachten, gebeurt dan eindelijk. Het proeven van hun 18 jaar oude Centenario. Het is een show zoals dat met de wijnproeverij ook gebeurt. Walsen, ruiken, de kleur en de smaak wordt beoordeelt op de kwaliteit. Top natuurlijk, we durven eigenlijk niet anders dan hun brouwsel de beste van alle rum te noemen.

Productie van de vaten.
Veel lawaai gaat gepaard bij het produceren van de vaten waarin hun rum zal gewaard worden. Voor welke reden is me niet gekend, maar fotograferen niet toegelaten. Misschien voor de werkomstandigheden, industriële spionage of voor de veiligheid? Enfin geen probleem, het is geen topwetenschap.

Hal met de productie van de vaten.

Veroudering van de rum.
Wel interessant was het verouderen van de rum. Met laat de rum, 5, 8, 10, 15, 18 jaar oud worden. We hebben eens mogen ruiken aan rum uit 1987. Men wordt beneveld bij het ruiken ervan. In de hal heeft men tot 10.000 vaten gestockeerd. Merkwaardig: de vaten verliezen tot 6% van de inhoud per jaar door verdamping.  Meer info over deze fabricage op: Flor de cana

Met Jean, degustatie van het product.

Léon, koloniale stad.
De stad ligt 90 km ten noordwesten van de hoofdstad Managua. De stad werd gesticht in dezelfde periode als Granada. Deze twee steden waren elkaars rivaal en beiden zijn een tijdje de hoofdstad van Nicaragua geweest. De bijzondere uitstraling van de stad biedt een rustige, relaxte atmosfeer. Het centrum van Leon met zijn koloniale gebouwen en de witte kathedraal met zijn vierkante torens werd volledig terecht tot Unesco Werelderfgoed uitgeroepen. Een halve dag om deze stad te ontdekken. De stad ademt nog de roerige geschiedenis van de revolutie sedert 1979.

Muurschildering die de revolutie door de studenten illustreert.

Léon is een universiteitsstad in  koloniale stijl. Nicaragua is een katholiek land en in Léon blijkt dat overduidelijk. Dat blijkt uit de vele kerken en kloosters in de stad.

Nog muurschilderingen ivm de rumoerige geschiedenis.

Na de lunch in een restaurant naast het stadhuis en aan de centrale marktplaats krijgen we een rondleiding door de oude typische marktplaatsen en het museum van Ruben Dario. Dat is een nationale bekendheid waar de lokale gids, Jorge, stapelzot van is. Hij reciteert vanuit zijn geheugen, gedurende een klein kwartier iets van de schrijver zijn geschriften. De Nicaraguanen zijn duidelijk geïndoctrineerd door Ruben Dario. Zoiets als die rare Kim in het verre oosten.
Men kan het dak van de kathedraal bezoeken. Het rare is dat men er zijn schoentjes moet uitdoen. Kwestie van het dak niet te besmeuren. Er is wel een schitterend panorama te bewonderen.

Men mag blootsvoets op het dak van de kathedraal rondwandelen.

Panorama vanop het dak van de kathedraal.

Zonder schoenen.

Met Miel op het dak.

Als slot nog een relikwie uit de revolutie, een tank waarmede Somosa op zijn betogers knalde in het Antigua Carcella 21.

Tank waarmede men op de eigen studenten knalde.

Tekeningen die folteringen voorstellen.

Het hotel te Leon: El Convento.

Binnentuin van het hotel El Convento.

Tot slot nog een avonddiner in een restaurant in de buurt: El Carbon.

Parcours naar het rumfabriek Flor de Cana.